നാല്പതു വര്ഷം മുൻപ് വരെ സൗരയൂഥത്തിലെ വിദൂര ഗ്രഹങ്ങളെപ്പറ്റിയുളള വിവരങ്ങളെല്ലാം തന്നെ ഭൗമോപരിതലത്തിലെ ദൂരദർശിനികൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ളവയായിരുന്നു . ഭൗമോപരിതല ദൂര ദർശിനികൾക്ക് പല പരിമിതികളുമുണ്ട് . ഭൗമാന്തരീക്ഷത്തിന്റെ അസ്ഥിരതകൾ നിമിത്തം ഭൗമോപരിതല ദൂര ദർശിനികൾക്ക് വിദൂര വസ്തുക്കളുടെ വളരെ കൃത്യമായ ചിത്രങ്ങൾ പകർത്താനാവില്ല . അതിനാൽ തന്നെ നിരീക്ഷണ പേടകങ്ങൾ അയച്ചു പഠനം നടത്തുക മാത്രമാണ് വിദൂര ഗ്രഹങ്ങളെക്കുറിച്ചു കൂടുതൽ കൃത്യതയുളള വിവരങ്ങൾ ലഭിക്കാനുള്ള ഏക മാർഗം .
.
അറുപതുകളിൽ തന്നെ ചന്ദ്രനിലേക്കും , ഭൂമിയുടെ തൊട്ടടുത്ത ഗ്രഹങ്ങളായ ശുക്രനിലേക്കും , ചൊവ്വയിലേക്കും നിരീക്ഷണ പേടകങ്ങൾ അയക്കപ്പെട്ടിരുന്നു . സോവ്യറ്റ് യൂണിയൻ അയച്ച വെനീറ സീരീസിൽ പെട്ട പേടകങ്ങൾ ശുക്രനിലും , യു എസ് അയച്ച വൈക്കിംഗ് പേടകങ്ങൾ ചൊവ്വയിലും ഇറങ്ങി തന്നെ പഠനങ്ങൾ നടത്തുകയും ഈ ഗ്രഹങ്ങളെപ്പറ്റി വളരെയധികം വിവരങ്ങൾ ലഭ്യമാക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു .
.
പക്ഷെ വിദൂര ഗ്രഹങ്ങളിലേക്കുള്ള പര്യവേക്ഷണം ചൊവ്വ പര്യവേക്ഷണത്തേക്കാളും വളരെ ദുർഗ്രഹമാണ് . ഒന്നാമത്തെ പ്രശ്നം പര്യവേക്ഷണ പേടകങ്ങൾ ശരിയായി പ്രവർത്തിക്കേണ്ട ദീർഘമായ കാലയളവാണ് . അടുത്തുള്ള ഗ്രഹങ്ങളിലേക്കുള്ള പര്യവേക്ഷണപേടകങ്ങൾ ഏതാനും വര്ഷം ശരിയായി പ്രവർത്തിച്ചാൽ മതിയാകും . പക്ഷെ വിദൂരഗ്രഹങ്ങളിലേക്കുള്ള പര്യവേക്ഷണപേടകങ്ങൾ ദശകങ്ങൾ തന്നെ പ്രവർത്തിക്കേണ്ടി വരും . മറ്റൊരു പ്രശ്നം പേടകങ്ങളുടെ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്കാവശ്യമുള്ള വൈദ്യുത ഊർജ്ജം സ്വരൂപിക്കലാണ് . സൗരയൂഥത്തിന്റെ വിദൂര മേഖലകളിൽ സൂര്യപ്രകാശത്തിന്റെ തീവ്രത വളരെ കുറവായതിനാൽ സൗര പാനലുകളിലൂടെ വൈദ്യുത ഊർജ്ജം സ്വരൂപിക്കാനാവില്ല . വളരെ വേഗത്തിൽ വിഘടിക്കുന്ന . റേഡിയോ ഐസോടോപ്പുകളുടെ വിഘടനത്തിൽ നിന്നുള്ള താപോർജ്ജത്തിൽ നിന്നും വെദ്യുതി നിർമിക്കുന്ന റേഡിയോ ഐസോടോപ്പ് തെർമോ ഇലക്ട്രിക് ജനറേറ്ററുകളിലൂടെയാണ് ഊർജ്ജ പ്രശ്നം പരിഹരിച്ചത് . സുപ്രധാനമായ എല്ലാ ഉപകരണങ്ങളുടെയും മൂന്നും നാലും പകർപ്പുകൾ സമാന്തരമായി ഘടിപ്പിച്ചു കൊണ്ടാണ് പേടകങ്ങളുടെ ദീർഘകാല വിശ്വാസ്യത ഉറപ്പാക്കിയത് .
.
എൺപതുകളിൽ വളരെ ദീർഘമായ കാലയളവിൽ സംഭവിക്കുന്ന ഒരു പ്രതിഭാസം സംഭവിക്കുമെന്ന് മുൻപ്പ് തന്നെ അറിവുള്ളതായിരുന്നു . സൗരയൂഥത്തിലെ വിദൂര ഗ്രഹങ്ങളെല്ലാം തന്നെ ഒരു നേർരേഖയിൽ വരുന്ന പ്രതിഭാസമായിരുന്നു അത് . . ഈ പ്രതിഭാസം ഒരു പേടകം ഉപയോഗിച്ചുതന്നെ വ്യാഴം , ശനി ,യുറാനസ്, നെപ്ട്യൂൺ എന്നെ വിദൂരഗ്രഹങ്ങളെ അവലോകനം ചെയ്യാനുളള സാധ്യത തുറന്നിട്ടു . ഗ്രാവിറ്റേഷനൽ സ്ലിങ് ഷോട്ട് കൗശലങ്ങളിലൂടെ ഇന്ധനം കൂടുതൽ ചെലവാക്കാതെ പേടകങ്ങളുടെ വേഗത വർധിപ്പിക്കാനുള്ള വിദ്യകളും അക്കാല ത്തോടെ നിലവിൽ വന്നിരുന്നു .ചുരുക്കത്തിൽ വിദൂര ഗ്രഹങ്ങളിലേക്ക് ഒരു വിപുലമായ പര്യവേക്ഷണം നടത്താനുളള എല്ലാ സന്നാഹങ്ങളും എഴുപതുകളുടെ മധ്യത്തോടെ നിലവിൽവന്നു കഴിഞ്ഞിരുന്നു .
.
രണ്ടു പേടകങ്ങളാണ് വോയേജർ പദ്ധതിയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നത് വോയേജർ -1 ഉം വോയേജർ- 2 വും .ഏതാണ്ട് ഒരേപോലെയുള്ളവയായിരുന്നു ഇവ രണ്ടും .ആദ്യം വിക്ഷേപിക്കപ്പെട്ടത് വോയേജർ -2 ആണ്. 1977 ഓഗസ്റ് 20 നാണ് വോയേജർ -2 വിക്ഷേപിച്ചത് . പതിനഞ്ചു ദിവസത്തിന് ശേഷം വോയേജർ -1 ഉം വിക്ഷേപിക്കപ്പെട്ടു . യു എസ് ലെ കേപ്പ് കനാവരൽ വിക്ഷേപണ കേന്ദ്രത്തിൽനിന്നും ടൈറ്റൻ -3 വിക്ഷേപണ വാഹനങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ചാണ് രണ്ടു പേടകങ്ങളെയും വിക്ഷേപിച്ചത് .
.
വ്യാഴം , ശനി എന്നീ ഗ്രഹങ്ങളെ സമീപിച്ചു പഠനം നടത്തുകയായിരുന്നു വോയേജർ ഒന്നിന്റെ ലക്‌ഷ്യം . വോയേജർ -2 ആകട്ടെ വ്യാഴം ശനി , യുറാനസ് , നെപ്ട്യൂൺ എന്നീ ഗ്രഹങ്ങളെ എന്നീ ഗ്രഹങ്ങളെ സമീപിച്ചു പഠനം നടത്താൻ ഉദ്ദേശിച്ചു വിക്ഷേപിക്കപ്പെട്ടതായിരുന്നു . വോയേജർ -1 ,1979 ൽ വ്യാഴത്തെയും 1980 ൽ ശനിയെയും സമീപിച്ചു പഠനങ്ങൾ നടത്തി . ശനിയുടെ ഉപഗ്രഹമായ ടൈറ്റന്റെ കനത്ത അന്തരീക്ഷത്തിന്റെ ആദ്യ വിവരങ്ങൾ വോയേജർ -1 ൽ നിന്നാണ് ലഭിച്ചത് ..2012 ൽ വോയേജർ -1 സൂര്യനിൽ നിന്നും ഏകദേശം 120 A U അകലെയുള്ള ഹീലിയോപാസ് എന്ന മേഖല പിന്നിട്ടു . സൗരവാതങ്ങളുടെ അധീശത്വം അവസാനിക്കുനന് മേഖലയാണ് ഹീലിയോ പാസ് .
.
വോയേജർ -2 ആകട്ടെ കൂടുതൽ വിശദമായ ഒരു പര്യവേക്ഷണമാണ് നടത്തിയത് 1979 ൽ വാഴത്തെയും 1981 ൽ ശനിയെയും 1986 ൽ യുറാനസിനെയും 1989 ൽ നെപ്ട്യൂണിനെയും സമീപിച്ച വോയേജർ വിശദമായ നിരീക്ഷണങ്ങൾ നടത്തി .വോയേജിറുകൾക്ക് ശേഷം വ്യാഴത്തെയും ശനിയെയും പറ്റി കൂടുതൽ പഠനങ്ങൾ പര്യവേക്ഷണ പേടകങ്ങളിലൂടെ നടത്തിയിട്ടുണ്ടെങ്കി ലും യുറാനസിനെയും നെപ്ട്യൂണിനെയും തൊട്ടറിഞ്ഞ ഏക പര്യവേക്ഷണപേടകം ഇന്നും വോയേജർ-2 തന്നെ .ഈ ഗ്രഹങ്ങളുടെ സമീ പത്തുകൂടി സഞ്ചരിച്ചപ്പോൾ വോയേജർ -2 ഗ്രാവിറ്റേഷനൽ സ്ലിങ് ഷോട്ട് വിദ്യയിലൂടെ കൂടുതൽ വേഗത കരസ്ഥമാക്കുകയും ചെയ്തു . അതിനാലാണ് നാല് വിദൂര ഗ്രഹങ്ങളെ പന്ത്രണ്ടു വര്ഷം കൊണ്ട് താണ്ടാൻ വോയേജർ -2 നായത് .ഇപ്പോൾ ഭൂമിയിൽനിന്നും ഏതാണ്ട് 118 A U അകലെയാണ് വോയേജർ-2.
.
വോയേജർ പേടകങ്ങൾ വിക്ഷേപിക്കപ്പെട്ടിട്ട് ഇപ്പോൾ നാല്പതിലേറെ വര്ഷങ്ങളായി . ഇവ യില്നിന്നുള്ള സിഗ്നലുകൾക്ക് ഭൂമിയിലെത്താൻ ഏതാണ്ട് ഒരു ദിവസം വേണം . എന്നാലും ഇവ ഇപ്പോഴും പ്രവർത്തിക്കുന്നു . സൗരയൂഥത്തിന്റെ വിദൂര മേഖലകളെക്കുറിച്ചുളള വിവരങ്ങൾ വളരെ സാവധാനത്തിലെങ്കിലും ഈ പേടകങ്ങളിൽ നിന്നും ഇപ്പോഴും ലഭിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു .2025 ആകുമ്പോഴേക്കും ഈ പേടകങ്ങളിലെ റേഡിയോ ഐസോടോപ്പ് തെർമോ ഇലക്ട്രിക് ജനറേറ്ററുകളിൽ നിന്നുളള ഊർജ്ജ ഉൽപ്പാദനം ഈ പേടകങ്ങളിലെ ഇലക്ട്രോണിക് ഉപകരണങ്ങളെ പ്രവർത്തിപ്പിക്കാനാവശ്യമായതിലും താഴുമെന്നും , അതോടെ ഈ പേടകത്തിൽനിന്നുള്ള സിഗ്നലുകൾ ലഭ്യമല്ലാതാവുകയും ചെയുമെന്നാണ് കരുതപ്പെടുന്നത് .. അപ്പോഴേക്കും ഈ ഉപകരണങ്ങൾ ഏതാണ്ട് അമ്പതു വര്ഷം ഇടതടവി ല്ലാതെ സജീവമായി പ്രവർത്തിച്ചിട്ടുണ്ടാവും . മനുഷ്യ നിർമിതമായ യന്ത്രങ്ങളുടെ ചരിത്രത്തിലെ നാഴികക്കല്ലുകൾ തന്നെയാണ് വോയേജർ -1 ഉം വോയേജർ-2 ഉം .
---
ചിത്രങ്ങൾ വോയേജർ 1 , വോയേജർ-2 , അവയുടെ പഥം: ചിത്രം കടപ്പസ് വിക്കിമീഡിയ കോമൺസ്
--
REF
1.https://voyager.jpl.nasa.gov/
2.https://voyager.jpl.nasa.gov/mission/
3.https://voyager.jpl.nasa.gov/mission/status/
--
This post is based on references cited-rishidas.s
ചിത്രങ്ങൾ വോയേജർ 1 , വോയേജർ-2 , അവയുടെ പഥം: ചിത്രം കടപ്പസ് വിക്കിമീഡിയ കോമൺസ്
--
REF
1.https://voyager.jpl.nasa.gov/
2.https://voyager.jpl.nasa.gov/mission/
3.https://voyager.jpl.nasa.gov/mission/status/
--
This post is based on references cited-rishidas.s