ഭിഷഗ്വരൻ എന്ന അർഥത്തിലുള്ള ഒരു പദമാണ് അപ്പോത്തിക്കെരി. മധ്യകാലങ്ങളിൽ ഔഷധങ്ങൾ നിർമ്മിക്കുകയും വിൽക്കുകയും ചെയ്യുന്നവരെയാണ് ഇംഗ്ലണ്ടിലും സ്കോട്ട്‌ലണ്ടിലും അയർലണ്ടിലും ഈ വാക്കുകൊണ്ട് ഉദ്ദേശിച്ചിരുന്നത്. സാധനങ്ങൾ സൂക്ഷിക്കപ്പെടുന്ന സ്ഥലം എന്നർഥമുള്ള അപ്പോത്തിക്കെ (Apotheke) എന്ന ഗ്രീക്കുവാക്കിൽ നിന്നാണ് അപ്പോത്തിക്ക(ക്കി)രി എന്ന വാക്കിന്റെ ഉദ്ഭവം. കേരളത്തിലെന്നപോലെ പാശ്ചാത്യരാജ്യങ്ങളിലും ഇവർ വൈദ്യവൃത്തി അവലംബിച്ചവരായിരുന്നു.
ആദ്യകാല ഭിഷഗ്വരന്മാർ
ആദ്യകാല ഭിഷഗ്വരന്മാർ ആ കാലഘട്ടത്തിലെ ബുദ്ധിജീവികളായിരുന്ന പുരോഹിതരും അധ്യാപകരും തത്ത്വജ്ഞാനികളുമായിരുന്നു. ചില ചെടികൾക്കു മുറിവ് ഉണക്കാനുള്ള കഴിവുണ്ടെന്ന് അവർ മനസ്സിലാക്കിയതോടെ, ചികിത്സാരീതിയിൽ അല്പം പുരോഗതിയുണ്ടായി. ഔഷധഗുണമുള്ള ചെടികളെ കണ്ടുപിടിക്കുകയും അവയെ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുകയുമായിരുന്നു അവർ ചെയ്തത്. കാലംചെന്നതോടെ ഈ ജോലിയിൽ ഏർപ്പെട്ടിരുന്നവർ അപ്പോത്തിക്കരിമാർ എന്ന പേരിൽ അറിയപ്പെട്ടു. അപ്പോത്തിക്കരിമാർ പുസ്തകങ്ങളിൽ നിന്നും മറ്റും ലഭിച്ച അറിവിനെ ആധാരമാക്കി പരാശ്രയംകൂടാതെ ഗുളികകളും മറ്റും നിർമ്മിക്കുവാൻ തുടങ്ങി. ഇവർക്ക് പ്രത്യേകമായ അളവുസമ്പ്രദായങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു (Apothecaries weight & measure).
തുടക്കത്തിൽ ഔഷധങ്ങൾ നിർമ്മിക്കുന്നതിൽ മാത്രം ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്ന അപ്പോത്തിക്കരിമാർ കാലംചെന്നതോടെ രോഗികളെ പരിശോധിക്കാനും ചികിത്സിക്കാനും തുടങ്ങി. റോയൽ കോളജ് ഒഫ് ഫിസിഷ്യൻസിന്റെ അറിവോ സമ്മതമോ കൂടാതെ അനധികൃതമായാണ് ഇത് ആരംഭിച്ചത്. 1665-ലെ പ്ലേഗ് ആക്രമണസമയത്ത് ഭിഷഗ്വരന്മാരെല്ലാം ലണ്ടൻ നഗരം വിടുകയുണ്ടായി. എന്നാൽ അപ്പോത്തിക്കരിമാർ നഗരത്തിൽ തന്നെ താമസിക്കുകയും രോഗികളെ ശുശ്രൂഷിക്കുകയും ചെയ്തു. 1704-ൽ പ്രഭുസഭ അപ്പോത്തിക്കരിമാർക്ക് ഒരു അംഗീകൃത ഡോക്ടറുടെ നിർദ്ദേശപ്രകാരമല്ലാതെതന്നെ രോഗികളെ ചികിത്സിക്കുവാനുള്ള അനുവാദം നൽകുകയുണ്ടായി. എന്നാൽ മരുന്നുകൾക്കുള്ള വില ഈടാക്കാനല്ലാതെ പരിശോധനയ്ക്കുള്ള ഫീസ് വാങ്ങാൻ ഇവരെ അനുവദിച്ചിരുന്നില്ല. 1774-ൽ സൊസൈറ്റി ഒഫ് അപ്പോത്തിക്കരീസ് വൈദ്യവൃത്തി ചെയ്യുന്നവരെ മാത്രം സൊസൈറ്റിയിൽ അംഗങ്ങളാക്കിയാൽ മതി എന്നൊരു പ്രമേയം പാസ്സാക്കുകയുണ്ടായി. 1815-ൽ ബ്രിട്ടിഷ് പാർലമെന്റിന്റെ ഒരു നിയമപ്രകാരം ഇംഗ്ലണ്ടിലും വെയിൽസിലുമുള്ള എല്ലാ അപ്പോത്തിക്കരിമാരെയും പരിശോധിക്കാനും, അവർക്ക് അംഗീകാരം നൽകണമോ വേണ്ടയോ എന്നു തീരുമാനിക്കാനും അപ്പോത്തിക്കരിമാരുടെ സൊസൈറ്റിയെ അധികാരപ്പെടുത്തുകയുണ്ടായി. ഈ നിയമം അതുവരെ പ്രത്യേകം ചിട്ടപ്പെടുത്തിയ ഒരു പഠനക്രമമില്ലാതിരുന്ന വൈദ്യശാസ്ത്രപഠനത്തിന് ഒരു ഉത്തേജനം നൽകുകയുണ്ടായി. 19-ആം നൂറ്റാണ്ടിൽ വൈദ്യശാസ്ത്രപഠനത്തിനും വൈദ്യവൃത്തിക്കും ഒരു പ്രത്യേക പദവിയും അംഗീകാരവും നേടിയെടുക്കുന്നതിൽ അപ്പോത്തിക്കരിമാർ ചെയ്ത സേവനങ്ങൾ പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധാർഹമാണ്.
പരിഷ്കൃതകാലഘട്ടത്തിൽ ഫാക്ടറികളും മറ്റും മരുന്നുകൾ ഉത്പാദിപ്പിക്കാൻ ആരംഭിച്ചതോടെ അപ്പോത്തിക്കരി എന്ന വിഭാഗം ഏതാണ്ട് അപ്രത്യക്ഷമായി എന്നു പറയാം